تاثیر آبیاری تکمیلی بر جذب عناصر، روابط آبی و ارزیابی تحمل به خشکی در گلرنگ در شرایط اردبیل

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی بر جذب عناصر، روابط آبی و ارزیابی تحمل به خشکی در گلرنگ، آزمایشی با چهار سطح آبیاری (بدون آبیاری، آبیاری در مرحله ظهور طبق، آبیاری در مرحله گلدهی و آبیاری در دو مرحله ظهور طبق و گلدهی ) و دو رقم و یک ژنوتیپ گلرنگ (ژیلا، محلی اصفهان و pi-537636) بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار درایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل در سال 1387 اجرا شد.در این مطالعه اثر سطوح آبیاری بر درصد پتاسیم برگ، محتوای رطوبت نسبی برگ، پتانسیل آب برگ و پایداری غشاء معنی­دار شد. ارقام مورد مطالعه از نظر درصد سدیم، درصد پتاسیم، درصد کلسیم، پتانسیل آب و پایداری غشاء اختلاف معنی­داری داشتند و اثر متقابل معنی­داری بین آبیاری و رقم از لحاظ پتانسل آب برگ و پایداری غشاء مشاهده شد، به طوری که بیشترین پتانسیل آب (0/57- مگاپاسکال) و پایداری غشاء  (95/3%) از آبیاری رقم ژیلا در مراحل ظهور طبق و گلدهی بدست آمد و بر اساس شاخص حساسیت به تنش (ssi) و شاخص تحمل (tol)، ژنوتیپ pi-537636 و بر اساس شاخص­های تحمل به تنش (sti) و میانگین هندسی بهره­وری (gmp) رقم محلی اصفهان برتری داشتند، ولی با توجه به اینکه بهترین ارقام، ارقامی با عملکرد بالا در شرایط عادی و حداقل کاهش عملکرد در شرایط تنش است، رقم محلی اصفهان رقم مناسب در شرایط تنش خشکی بود.